2 lutego — Dzień Świstaka – Książnica Karkonoska dla dzieci i młodzieży

Świstak Phil zobaczył swój cień!

Niestety nie jest to pomyślna wiadomość dla tych, którzy z niecierpliwością oczekują nadejścia wiosny.

Co roku, 2 lutego, w miejscowości Punxsutawney w Pensylwanii, najsłynniejszy świstak świata Phil wychodzi ze swej elektrycznie ogrzewanej norki w pniu drzewa na wzgórzu Gobbler’s Knob i rozgląda się za swym cieniem. Jeśli zwierzę zobaczy swój cień (poranek jest słoneczny) i wróci, zwiastuje to jeszcze sześć tygodni zimy. Jeśli nie (bo jest pochmurno lub mgliście), to oznacza, że wiosna jest już blisko. Mały gryzoń szepcze prognozę do ucha przedstawiciela Klubu Świstaka, który podobno rozumie „świstakowy język”. Następnie, ten drugi, podaje komunikat opinii publicznej. Za każdym razem rytuał Dnia Świstaka wygląda tak samo. Tegoroczna prognoza nie jest obiecująca – Phil zobaczył swój cień, co oznacza, że zima łatwo nie odpuści i potrwa jeszcze co najmniej sześć tygodni.

Nasze tatrzańskie świstaki, które są pod ochroną, mocno śpią jeszcze w swoich głębokich norkach – zimowych sypialniach. Tam zwinięte w kłębek, z nosem zakrytym ogonem, z tylnymi łapkami koło głowy przesypiają większą część roku. Obudzą się w okolicach maja, bardzo głodne i wychudzone. Wówczas wyruszą gromadnie na żer na górskie łąki, a jeden z gryzoni stanie wtedy na straży. Kto uważny może usłyszeć przenikliwy gwizd świstaka – wartownika, który ostrzega w ten sposób całą kolonię przed niebezpieczeństwem. Na to alarmujące hasło reagują inne świstaki i też gwiżdżą.

Aby poznać te sympatyczne gryzonie, zapraszamy po książki, które przedstawiają zwyczaje świstaków. Są wśród nich także opowieści o niesfornym futrzaku Gwizdku, który żyje w Tatrach.