Biblioteka Dziecięco-Młodzieżowa została zakwalifikowana do udziału w konkursie „Książki niosące nadzieję”, który ogłoszony został przez Fundację Rozwoju Społeczeństwa Informacyjnego we współpracy z Wydawnictwem Widnokrąg. Zadanie konkursowe polegało na przeprowadzeniu spotkania przeznaczonego dla dzieci z Polski i Ukrainy z wykorzystaniem książki wydanej w ramach projektu pod tym samym tytułem. Z myślą o dzieciach, które zmuszone były uciekać przed wojną Wydawnictwo Widnokrąg, przygotowało ukraińskie tłumaczenia trzech tytułów książek Anny Paszkiewicz: „Prawy i lewy”, „Coś i nic” oraz „Wczoraj i jutro”.
Na warsztaty z książką „Prawy i lewy” zaprosiliśmy grupę przedszkolaków z Miejskiego Przedszkola nr 2 w Jeleniej Górze, do której uczęszczają także dzieci z Ukrainy. Na dobry początek spotkanie rozpoczęliśmy od serdecznego przywitania się, a wszystkie dzieci zostały przytulone przez bibliotecznego miśka. Następnie przypomnieliśmy sobie tytuły znanych bajek, w których mowa jest o butach. Były to „Kot w butach”, „Siedmiomilowe buty”, „Kalosze szczęścia” i „Kopciuszek”. Próbowaliśmy wyobrazić sobie, że sami jesteśmy butem. Przedszkolaki zastanawiały się, jaki rodzaj buta odzwierciedla ich charakter. Dziewczynki najczęściej mówiły o pięknych pantofelkach i roztańczonych baletkach, ale wśród ciekawych rodzajów butów wymienione zostały trampki, kalosze, trapery, plażowe klapki, zimowe kozaki i buty narciarskie.
W kolejnej części zajęć dzieci z zainteresowaniem wysłuchały opowiadania Anny Paszkiewicz i Katarzyny Walentynowicz pt. „Prawy i Lewy” oraz z zaciekawieniem obejrzały ilustracje uzupełniające tekst. Następnie przedszkolaki dyskutowały na temat usłyszanej historii. Ustalono, że Lewy i Prawy to dwa buty tej samej pary, które bardzo różnią się do siebie. Mają zupełnie odmienne temperamenty i upodobania. Dla każdego z nich szczęście oznacza zupełnie coś innego, ale jako para są nierozłączne, wspólnie potrafią pokonać wiele przeszkód i przeżyć mnóstwo przygód. Chociaż jeden z butów jest pesymistą, a drugi wykazuje się optymizmem, dzięki różnemu podejściu do życia, wzajemnie się uzupełniają. Razem zmierzają zawsze w tym samym kierunku. W czytanej opowieści ważną rolę odegrały bardzo delikatne i wyjątkowe pantofelki, używane tylko na specjalne okazje. Buciki wyznały, że choć są podziwiane, to ukryte w szafce, często tęsknią za tym, czego mogą doświadczać inni, np. biegając po trawie czy skacząc przez kałuże. Dzieci pobudziły swoją empatię i próbowały wymyślić sposoby na pocieszenie zmartwionych pantofelków. Zastanawiały się przy tym, jak na świat patrzy pesymista a jak optymista i czy optymizmu można się nauczyć.
W następnej części spotkania postanowiliśmy wypróbować ścieżki, którymi lubiła chodzić Magda — bohaterka poznanej historii. Pokonaliśmy trasę metodą Lewego — skacząc po „kałużach”, „błocie” i przeskakując z „kamienia na kamień”. Następnie sprawdziliśmy sposób Prawego, który slalomem ostrożnie omijał wszystkie przeszkody. Było przy tym wiele zabawy, a obie techniki zaprowadziły nas do tego samego miejsca. Dzieci podzieliły się swoją opinią, na temat tego, która droga sprawiła im więcej radości. Porozmawialiśmy o różnych emocjach, o tym, skąd się bierze strach i obawa oraz po co nam smutek i radość. Wspólnie próbowaliśmy ustalić sposoby na poprawienie nastroju i czy warto patrzeć na świat przez różowe okulary.
Teraz przyszedł czas na pracę plastyczną. Zadaniem dzieci było wykonanie specjalnych, różowych okularów, które pomagają oglądać świat z lepszej perspektywy. „Szkiełkami” w okularach stały się różnokolorowe szyfonowe i jutowe wstążki, paski cieniutkiej flizeliny i półprzezroczyste bibułki. Wszyscy zabrali się do pracy i niebawem, przy niewielkiej pomocy dorosłych, każdy mógł wypróbować stworzone dzieła. Dzieci pobudziły swoją wyobraźnię i opowiadały, co można zobaczyć przez różowe okulary. Zaprezentowane zostały bardzo niebanalne historie.
Następną aktywnością była zabawa ruchowa „Rób dokładnie to, co ja”. Przedszkolaki próbowały naśladować ruchy wyznaczonych do tańca kolejnych osób. Każde dziecko zaproszone do przedstawienia swojego tańca mogło zaprezentować wymyślone przez siebie figury. Zabawa sprawiła dzieciom wiele radości, a po jej zakończeniu dzieci podzieliły się swoimi wrażeniami i opowiedziały, kto ich zdaniem wymyślił najzabawniejszy układ.
Na zakończenie spotkania dzieci otrzymały kolejne zadanie: miały odnaleźć swojego prawego buta i założyć go na nogę. Z małymi potyczkami dotyczącymi odróżnienie prawej i lewej strony ciała, udało się wreszcie wykonać polecenie prawidłowo i odpowiednie buty zostały przygotowane do spaceru. Przyszedł czas na lewe, które zostały ustawione w szeregu. Następnie dzieci przestawiały kolejno, każde swojego buta w taki sposób, aby skierować je do wyjścia. Przy drzwiach lewe buty należało włożyć na nogi. Przedszkolaki wyposażone w obuwie i różowe okulary wyruszyły na jesienny spacer.
Dzieciom dziękujemy za aktywny udział w zajęciach a organizatorom za możliwość uczestnictwa w projekcie oraz za przekazanie do księgozbioru biblioteki nowych tytułów książek wydanych w języku polskim i ukraińskim. Książki na pewno przyniosą radość naszym Czytelnikom. Zapraszamy!
