„Niekwestionowana królowa thrillerów YA” – określił na okładce wydawca. Prowokacyjne, trzeba to sprawdzić – pomyślałam i po przeczytaniu mogę śmiało powiedzieć, że stwierdzenie jest trafne. Bardzo dobrze rozpisana akcja, autorka świetnie wykorzystuje ograniczoną przestrzeń wyspy, którą uczyniła sceną niemal wszystkich wydarzeń i sprawnie operuje słowem, budując w głowie czytelnika obrazowe, dotykające zmysłów opisy. Czytając, „czujemy” na plecach deszcz, „słyszymy” łopot ręcznika na wietrze, „widzimy” ślady krwi na dłoniach.
Na okładce wykorzystano dość ponure zdjęcie, ale ten hipnotyzujący fioletami ocean i jaskraworóżowe kwiaty zdecydowanie je ożywiają i wprowadzają element zaskoczenia (Jak to? Thriller i różowe kwiatki? Autorka pewnie czymś nas zaskoczy). Co do fabuły jest dość przejrzysta. Pewien miliarder kupił wyspę i umyślił zbudować na niej ekskluzywny park rozrywki. Przed otwarciem postanawia ją rozreklamować, sprowadzając na wyspę sześciu popularnych influencerów, którzy w zamian za darmowe korzystanie z rozrywek, będą promować to miejsce na swoich kanałach. Zabawa zaczyna się rozkręcać, aż do momentu, gdy… znika jedno z nich. Sześciu zaproszonych, miliarder oraz czterech jego pracowników – czy to na pewno wszystkie osoby znajdujące się na Jagged Island? A może jest z nimi ktoś jeszcze? Odcięty od świata zakątek okazuje się śmiertelną pułapką.
Podoba mi się, że poznajemy tę historię z perspektywy Paisley, influenc erki opowiadającej w sieci o najgorszych zbrodniach i seryjnych morderstwach. Z jednej strony dużo w tym ironii, z drugiej otrzymujemy dzięki temu więcej ciekawych danych o prowadzeniu śledztwa, typowaniu mordercy itp. Charaktery jedenastu bohaterów bardzo się od siebie różnią, co sprawia, że z miejsca czujemy do jednych antypatię, a drugim gorąco kibicujemy, by udało im się przetrwać.
Ta książka nie raz Was zaskoczy. Dość szybko upatrzyłam sobie mój typ mordercy i pod koniec okazał się on trafny, co nie znaczy, że autorka pisze w sposób przewidywalny. Odkryłam jedynie ułamek zagadki, bo inne były motywacje i koligacje zabójcy, a puzzli było więcej, niż się z początku wydawało. Natasha Preston rzuca nam pod nogi liczne kłody, potrafi zasiać niepewność i podsuwać wątpliwe powiązania, które okazują się słuszne lub prawdopodobne hipotezy, które później trzeba uznać za fałszywe tropy. Napięcie jest dawkowane w bardzo trafiony sposób. Podobny niepokój czułam, czytając „Dom na Wyrębach” Stefana Dardy. Jednak za ten finał miałam ochotę trzasnąć książką w stół (nie trzasnęłam, w końcu to własność Książnicy ;D).
Bardzo polecam, w szczególności fanom thrillerów – nie zawiedziecie się. Nie tylko młodzież poczuje dreszczyk emocji, dorosły również znajdzie w lekturze sporo napięcia, tajemnic i nagłych zwrotów akcji. Szukajcie „Wyspy” w dziale powieści, w Bibliotece Dziecięco-Młodzieżowej.
Tekst i zdjęcia: mkc
