Dziadek do orzechów
Trzeba przyznać, że nie był szczególnie ładny. Był właściwie brzydki. Miał perkaty nos, gruby brzuch i zbyt długi tułów. Z jego jasnozielonych oczu biła jednak ciepła łagodność, a szeroki uśmiech był pełen dobroci, kiedy dwoma rzędami ostrych zębów gniótł łupiny orzechów. Tę drewnianą figurkę otrzymała od wuja, konstruktora mechanicznych zabawek, siedmioletnia Klara – w gwiazdkowym prezencie.
Dziadek do orzechów – bo o nim mowa – pomimo swego wyglądu od razu spodobał się dziewczynce. Wyglądem przypominał jej ulubionego staruszka i jego niezwykłe, fantastyczne opowieści. Nie wiedziała, że biorąc pod troskliwą opiekę drewnianą lalkę, za sprawą magii wigilijnej nocy, trafi do jednego z owych baśniowych światów…
***
Pozamaterialny i poetycki świat „Dziadka do orzechów” E.T.A. Hoffmanna zauroczył dyrektora teatru w Petersburgu. W 1892 roku zaproponował on rosyjskiemu kompozytorowi, Piotrowi Czajkowskiemu, aby skomponował muzykę do baletu pod tym samym tytułem. Kompozytor bardzo lubił dzieci i często się z nimi bawił, dlatego też stworzył do spektaklu muzykę z myślą o nich właśnie: zabawną i pogodną. Napisał polki i marsze, do których dzieci lubią się poruszać, dodając dźwięki trąbek i bębenków dziecięcych.
Z biegiem czasu balet ten stał się jednym z najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych w historii.
Jeden z rejestrowanych spektakli w wykonaniu artystów z teatru z Petersburga znajdziecie pod linkiem:
https://www.youtube.com/watch?v=xtLoaMfinbU
Cudownych wrażeń!
Dziadek do orzechów – bo o nim mowa – pomimo swego wyglądu od razu spodobał się dziewczynce. Wyglądem przypominał jej ulubionego staruszka i jego niezwykłe, fantastyczne opowieści. Nie wiedziała, że biorąc pod troskliwą opiekę drewnianą lalkę, za sprawą magii wigilijnej nocy, trafi do jednego z owych baśniowych światów…
***
Pozamaterialny i poetycki świat „Dziadka do orzechów” E.T.A. Hoffmanna zauroczył dyrektora teatru w Petersburgu. W 1892 roku zaproponował on rosyjskiemu kompozytorowi, Piotrowi Czajkowskiemu, aby skomponował muzykę do baletu pod tym samym tytułem. Kompozytor bardzo lubił dzieci i często się z nimi bawił, dlatego też stworzył do spektaklu muzykę z myślą o nich właśnie: zabawną i pogodną. Napisał polki i marsze, do których dzieci lubią się poruszać, dodając dźwięki trąbek i bębenków dziecięcych.
Z biegiem czasu balet ten stał się jednym z najsłynniejszych i najbardziej rozpoznawalnych w historii.
Jeden z rejestrowanych spektakli w wykonaniu artystów z teatru z Petersburga znajdziecie pod linkiem:
https://www.youtube.com/watch?v=xtLoaMfinbU
Cudownych wrażeń!
