Marcelino to dziecko wychowane we wspólnocie franciszkanów – mnichów z zakonu żebraczego, którzy w szczególny sposób cenią sobie cnotę ubóstwa. Odziani w brązowe habity braciszkowie, choć usilnie poszukiwali rodziców chłopca, nie odnaleźli ich w żadnej wiosce czy miasteczku. Marcelino jest więc (nieszczególnie cichym) obserwatorem codziennego życia braciszków, które wypełnia modlitwa, praca, pomoc innym oraz ciągła ewangelizacja. Poczciwi zakonnicy z pobłażaniem patrzą na liczne psoty malca i dbają o niego, jak najlepiej potrafią. Mimo ich starań Marcelino, żyjąc w klasztornym świecie, czuje się samotny i zastanawia się nad swoim pochodzeniem. Pewnego dnia udaje się w zakazane miejsce i spotyka Kogoś. Owy Ktoś pozwala przestać mu czuć się samotnym. To właśnie On po raz pierwszy nazywa go Marcelino Chleb i Wino.
Jest to nie tyle powieść, co legenda (jak mówi o niej autor) i to dedykowana do młodego czytelnika. Głównym jej przesłaniem jest to, że Bóg szczególnie miłuje dzieci, również te, które zostały porzucone lub opuszczone przez własnych rodziców.
Wstęp napisany przez braci franciszkanów przypomina, jak wielką popularnością cieszyła się kiedyś adaptacja tej książki. Na jej podstawie powstał również serial animowany dla najmłodszych odbiorców. Ilustracje są czarno-białe, proste, bez nadmiaru szczegółów, dzięki czemu wyróżniają się na tle przejaskrawionych obrazków, jakie współcześnie spotkać można w większości książek dla dzieci. Opowieść przyjemnie się czyta, jest na tyle zajmująca, by być dobrym wstępem do rozmowy z dzieckiem o kwestiach wiary i ofiary Pana Jezusa.
Po książkę oraz jej kontynuację: „Wielka podróż Marcelina” zapraszamy do Biblioteki Dziecięco-Młodzieżowej, do działu z baśniami.
Tekst i zdjęcia: mm
