Zdziwiony, szary kociak ze skrzydłami smoka na okładce powalił mnie na łopatki, a gdy jeszcze przeczytałam w opisie na tyle nazwę „smokokotek” to już wiedziałam, że musze ten tom przeczytać. Pięknie dobrane kolory „na froncie” – soczysta zieleń, głębokie fiolety i niebieskości rekompensują dość ubogie graficznie wnętrze (gwiazdki przy numerze strony i chmurki z numerami rozdziałów). Ważniejsze jest jednak to, co znalazłam w środku!
Wewnątrz kipiało od magii i to mocno nieprzewidywalnej, niejako „odwróconej”, bo poza „smokokotkiem”, mamy i „bobrokotka”, „wężokotka”, i wiele innych wymyślnych hybryd. Akademia Sztuk Magicznych takich wykrzywionych talentów nie przyjmuje, ale… W innej szkole istnieje specjalna klasa, tylko dla bardzo nietypowych talentów. Bo i te mogą okazać się pomocne, gdy właściwie się nimi pokieruje. Dziedziny magii są tu silnie związane z literą „z” i tak w książce występują: Zapalacze, Zalatacze, Zaklinacze, Znikacze i Zmieniacze (na przykład Nora – Eleonora Bukszpan Horace, bohaterka tej opowieści), a nawet jeden Zamrażacz i Zastraszacz.
Jest to lekka historia z dużą dawką humoru i rozważań o „normalności” oraz chęci dopasowania się do grupy, które najczęściej sprowadzają tylko więcej kłopotów i konfliktów z samym sobą. Bo może warto jednak zaakceptować swoją odwróconą magię i dostrzec, jak wiele ma ona atutów?
„Magia do góry nogami” opowiada nie tylko o tym co magiczne, ukazuje też siłę łączącej rodzeństwo więzi i przyjacielskiego wsparcia, trudy życia związane z odmiennością wśród rówieśników, brakiem mamy i dość oschle traktującym dzieci ojcem. Polecam, jako lekką i zabawną lekturę dla każdego młodego czytelnika (szczególnie jeżeli lubicie koty, smoki… i ich połączenia). Tę książkę można znaleźć w Bibliotece Dziecięco-Młodzieżowej, w dziale fantastyczno-realistycznym, wraz z jej kontynuacją „Papier, nożyczki, kamień”.
Tekst i zdjęcia: mkc
