Rodzice czy katecheci nie raz zastanawiają się, jak wytłumaczyć dziecku pewne elementy związane z wiarą chrześcijańską, w tym niektóre modlitwy. Czy dziesięć przykazań Bożych nie brzmi czasami jak groźna lista zakazów? Bohater książki – Justyn, myśli podobnie, jednak jego dziadek Karol w dziesięciu rozdziałach tłumaczy mu, co tak naprawdę oznacza każde z przykazań, nazywając je wszystkie „Instrukcją obsługi szczęśliwego życia”.
Największą wartością tej krótkiej powieści jest to, że w swojej fabule zawiera liczne przykłady i to bliskie każdemu dziecku, tak by rzeczywiście potrafiło je zrozumieć. Skupmy się choćby na „Nie cudzołóż” – to brzmi dla małego czytelnika obco i niezrozumiale, ale gdy zilustruje się jego znaczenie jako zdradzanie zaufania osoby, którą darzymy uczuciem (miłością, przyjaźnią), np. poprzez odwrócenie się od przyjaciela dla błyskotek czy przypodobaniu się komuś, to jest to już znacznie bliższe dziecku.
Przez całą książkę przewija się motyw konstruowania i wykańczania zdalnego samolociku, jaki Justyn dostał w częściach na urodziny. Rozdział za rozdziałem (przykazanie za przykazaniem) prace postępują coraz intensywniej, aż w końcu samolot wzbija się w niebo. Tak ma być również z nami, jeżeli będziemy trzymać się w życiu właściwych wskazań.
Podoba mi się, że książka nie upiększa, nie przedstawia ludzi wyjątkowych, tylko zwykłą rodzinę, w której rodzeństwo czasami się kłóci, rodzice narzekają na sytuacje w pracy, a dziadek wbrew ciągłym napomnieniom karmi psa pod stołem. Całość wypada bardzo naturalnie, do tego proste ilustracje oddają fragmenty tekstu, ale go nie przyćmiewają.
Polecam dzieciom szczególnie przy nauce 10 przykazań Bożych, ale również i ich rodzicom, bo ja sama mogłam w nowym świetle spojrzeń na niektóre z tak znanych przecież wskazówek. Książkę można znaleźć na półce Biblioteki Dziecięco-Młodzieżowej, w dziale opowiadań dla młodszych dzieci.
Tekst i zdjęcia: mkc
